Roland Van Campenhout - Last Letter Home '1992/2024

Tracks list

Tracklist

01. Mailbox Blues
02. Don't This Road Look Rough And Rocky
03. Looking For A Friend
04. Taking The Midnight Train
05. Blues In The Bottle
06. If Your Man Gets Busted
07. As The Crow Flies
08. Mind Is Trying To Leave Me
09. Last Letter Home
10. Did Somebody Make A Fool
11. The Family
12. Sidewalk Hobo
13. Ready To Roll
14. Dedicated Minds

We schrijven 1992. Na een succesvolle Europese tour met Charles et les Lulus,
het bezopen balorkest rond Arno Hintjens, duikt Roland de studio in voor de
opnames van een soloplaat. En dat solomoment mag je gerust letterlijk nemen. Op
twee nummers na valt er geen gast te bespeuren op het desolate Last Letter Home.
Zelfs de productie neemt Van Campenhout voor eigen rekening. Gedrenkt in
eenzaamheid en melancholie klinkt deze plaat dan ook als een zware kater na het
feestgedruis met de Lulus.

Zoals bij alle katers begint het the day after. Op opener Mailbox Blues shuffelt
The Kids-drummer Cesar Jansen nog even mee, als was hij die ene vriend die de
weg naar huis niet meer vond en dus maar onverrichter zake op de sofa is
gecrasht. Met kletterende snaren valt Roland de song binnen: “Seven days
gone, notes and bills is all I got. Bill for the light, bill for the phone, but
no letter from my baby back home”. Stront aan de knikker dus. Van het
soort dat zijn sporen nalaat op de rest van de plaat. Al van bij het begin laat
Roland horen dat hij en grand forme is. De akoestische gitaar wordt gestreeld,
geattaqueerd, gezalfd en gegeseld. Hijzelf verzucht en gromt: “I’m
gonna tear my mailbox down!” 

Verder het sukkelstraatje in gaat het op Don’t This Road Look Rough And
Rocky. We komen te weten waar het schoentje knelt. Onze man moet ervandoor voor
een verre reis overzee en vreest niet onterecht dat dat ook wel eens het einde
van zijn romance kan betekenen. “Can’t you hear the nightbirds
crying far across the deep blue Sea? While of others you are thinking,
won’t you sometimes think of me?” Je voelt de bui al hangen, dit
komt niet meer goed. De wenkende eenzaamheid wordt nog versterkt door lichte
galm die in de kamer hangt, een echo die nog wordt benadrukt door een tweede
stem. Een glansrol is hier weggelegd voor de dan nog vrij onbekende Pieter-Jan
De Smet. Met zijn weemoedige falset huilt Rolands protegé mee met de
brommende bas van zijn mentor. 

Na de passage van De Smet zijn al na twee songs alle gasten opgebruikt. Van nu
af aan is het enkel nog de meester en zijn gitaar, alone in a room. De sfeer
wordt nog wanhopiger met het kale Looking For A Friend, één lange
hunkering naar genegenheid. Maar het hoofdpersonage slaagt er niet in een
vriendschapsband, laat staan een relatie, op te bouwen. Bindingsangst?
Verlatingsangst? Wat is het verschil? 

Met Taking The Midnight Train krijgen we het eerste nummer van de hand Tony Joe
White. Nog drie andere nummers van diens album The Train I’m On (1972)
zullen hun plaats vinden in dit donker geheel. Sterker nog, geen enkel nummer op
deze plaat is door Roland zelf gepend. Voor Last Letter Home gaat hij ook
vrijelijk shoppen bij onder meer het bluegrass duo Lester Flatt en Earl Scruggs
(Don’t This Road Look Rough And Rocky), singer-songwriter David Blue
(Looking For A Friend), r&b-zanger Percy Mayfield (Mind Is Trying To Leave Me)
en The Amazing Rhythm Aces (het titelnummer). En toch voelt Last Letter Home aan
als één verhaal: dat van een man die steeds verder wegzinkt in eenzaamheid
en uiteindelijk op straat zal belanden.

Met het grimmige Sidewalk Hobo bereikt onze protagonist zijn dieptepunt.
“He might have been a singer with a lot of promis, but cigarettes and
whiskey ruined his throat.” Even denk je dat Roland hier een ironisch
toekomstbeeld van zichzelf schetst, al kunnen we ons niet van de indruk ontdoen
dat de songkeuze verwijst naar zijn oude vriend Tim Hardin. “He might have
been a carpenter at one time in his life”, is een niet mis te verstane
hint richting deze Amerikaanse zanger die de wei van Woodstock muisstil kreeg
met If I Were A Carpenter. Vele jaren later verzeilde een door sloten drank en
drugs aan lager wal geraakte Hardin in ons Belgenland. Hij vroeg en kreeg enkele
maanden onderdak in een huis in de Brugse Poort te Gent. Bij, jawel, Van
Campenhout Roland. 

Dat Van Campenhout doorheen dit album zich steevast van dezelfde gitaar bedient
komt het geheel absoluut ten goede. Zijn snarenspel en fingerpicking blues zijn
bijwijlen ronduit verbluffend en de desolate intimiteit geeft de luisteraar het
gevoel werkelijk in de klankkast van ’s mans instrument te huizen. Door
zijn doorleefde vertolking heeft Roland zich de nummers geheel eigen gemaakt.
Als 14-jarige thuis weggelopen van een brute stiefvader, alleen als een
eigenzinnige beatnik en muzikale zwerver weet Van Campenhout waarover hij zingt.
Zoals in het aangrijpende The Family: “Trouble took to daddy like dew
drops take to night. Mama took to cryin’, and daddy took to wine. And I
took the train outta there. Heaven help the ties that bind the family”.
Als geen ander weet hij dat blues bij uitstek een universeel gevoel is en slaagt
hij erin de luisteraar bij zijn nekvel én alle haartjes erop te grijpen. De
beklemmende sfeer van klassiekers als Nick Drakes Pink Moon en Berlin van Lou
Reed is dan ook nooit veraf. Nee, de kans dat je deze nummers zal fluiten op een
zonnige zondagochtend is nogal klein.

Afsluiter Dedicated Minds is de vreemde eend in de bijt. Een pompende
synthesizer laat je even in de waan dat Roland de newbeattoer opgaat, maar
algauw snijden de snaren er doorheen als een mes door de boter. “Life on
the earth planet is almost done, this pinball goes wrong”, of hoe het
mensdom (wat een mooi woord is dat toch) zichzelf naar de Filistijnen helpt.
Luchtvervuiling, oorlogsvoering, macht… De song verbindt zowaar Dylans
Masters Of War met Laat Ons Een Bloem van Louis Neefs. Kortom, een
buitenbeentje, net als zijn vertolker. Wie deze prachtplaat in huis wil halen
zal zich wel enige moeite moeten getroosten. Last Letter Home werd nooit
heruitgebracht en is enkel op cd te vinden. Maar wie goed zoekt, zal goud
vinden.

Related artists